Przewrót kopernikański w edukacji dokonuje się na naszych oczach

Trafiłam ostatnio na ciekawy wpis na blogu dr. hab. Stanisława Czachorowskiego. Dzięki uprzejmości autora zamieszczam go poniżej bo myślę, że wart jest uwagi, szczególnie pod koniec roku, gdy dokonujemy podsumowań i szykujemy plany na rok kolejny.

23.09.2014

Przewrót kopernikański w edukacji dokonuje się na naszych oczach. Rośnie rola edukacji nieformalnej i pozaformalnej. W jakimś sensie jest to powrót do źródeł, bo przecież ludzie zawsze uczyli się przez całe życie… mimo, że szkoły nie było. Khan Aklademy znakomicie się rozwija, Centrum Nauki Kopernik zwiększa ilość projektów edukacyjnych także w formie wyjazdowej. A w szkołach? W szkole nauczycielowi się nie ufa i obarcza go coraz większą ilością zbędnej pracy (nawet jak Kopciuszkowi wymyśla się zajęcia w czasie wakacji, by nie miał nauczyciel za dużo wolnego…). I ze wszech miar kontroluje. Coraz mniej samodzielności, coraz więcej gotowych programów, podręczników, scenariuszy…. I kontrola czy należycie wykonał zgodnie z instrukcją.

Podobnie dzieje się na uniwersytetach. Grzęźniemy w kulturze korporacyjnej (dawniej nazwalibyśmy to kulturą dworu). Może nawet nie brakuje dzieci, które krzyczą „król jest nagi”, tylko nie są słuchane. Prawie jak wołanie na puszczy… Szkoły stały się kursami przygotowawczymi do egzaminów kompetencyjnych. Zagubienie celów? Systematycznie i coraz bardziej. Dlatego edukacja pozaformalna tak intensywnie się rozwija. Nadrabia to, czego w szkole coraz bardziej brakuje (i nie z winy nauczycieli tylko braku koncepcji społecznej – po co jest nam edukacja). Nawet studenci trzeciego stopnia, doktoranci, popadają w manierę korporacyjnego uczenia się dla stopni. Dla punktów. Ale czyż nie zachowują się właśnie tak naukowcy? Za ile punktów opublikowałeś? To pytanie słychać coraz częściej. Ale trudno się dziwić, kiedy od tego zależą zarobki i utrzymanie się w pracy.

Brakuje odważnych, którzy głośno powiedzą to, co w wielu głowach nieśmiało się kołacze. Uczniowie w szkole, jeśli uczą się dla stopni, to kombinują i ściągają. Bo liczy się wynik w dzienniku, liczy się ocena. Jest to działanie celowe (zorientowanie na ocenę). A na uniwersytecie? Skoro liczą się punkty… to naukowcy dopisują się wzajemnie do publikacji. I do wszelkich działań. Tak jak w korporacji – byle dobrze wyglądało. A że od tego mielenia nic konkretnie nie przybywa? Kto by się o to martwił. Tak jak w szkole uczeń pyta „czy będzie za to ocena”, tak pracownicy pytają „ile będzie za to punktów”. Rozwija się dość specyficzna współpraca… i intrygi. Tak jak nad dawnym królewskim dworze.

Dlaczego narzekam? By odnaleźć ludzi podobnie myślących. Razem można więcej. Oczywiście nie chodzi mi o „więcej narzekać”, lecz więcej zrobić rozsądnego. Poczucie samotności osłabia i dezorientuje…

Edukacja na wszystkich poziomach jest na zakręcie. Świat się niesamowicie zmienił i dlatego formy edukacji muszą się zmieniać. Może dlatego jest takie małe zaufanie do nauczycieli i kadry akademickiej, bo żyjemy w dużej niepewności? Naśladowanie starych wzorców nie jest dobre, bo są one nieadekwatne do współczesności. Zamiast przyspieszać w wydajności (starego stylu pracy), trzeba siąść i spokojnie przemyśleć. Po prostu naostrzyć piłę. Wtedy przerwa w piłowaniu zostanie szybko nadrobiona – bo łatwiej się piłuje ostrym narzędziem. Jeśli z obawy o stratę czasu nie zrobimy przerwy, to dalej będziemy piłowali coraz wolniej i z coraz większym wysiłkiem. W dłuższej perspektywie czasowej oznacza to stratę. Wypełniam sylabusy, wpisuję dziwne treści w tabelki (nikomu tak na prawdę nie potrzebne, robota dla samej roboty i tworzenia pozorów). Ale jednocześnie się zastanawiam co, choćby niewielkiego, ulepszyć w nowym roku akademickim. Żeby zmierzać dobrym kierunku.

Jestem jak w nieznanym lesie – szybsze bieganie niczego nie zmieni, jeśli wcześniej nie obierze się właściwego kierunku. Zatem staram się zrozumieć procesy zachodzące w społeczeństwie i w edukacji, w tym w edukacji uniwersyteckiej. Na razie czuję się mocno zagubiony i zdezorientowany…. Brakuje czasu na spokojną refleksję i zrozumienie. Niczym na plantacji bawełny świszcze bat poganiacza niewolników….

http://czachorowski.blox.pl/2014/09/Przetwor-kopernikanski-w-edukacji-dokonuje-sie-na.html

III seminarium naukowe z nauk o polityce publicznej KES

Polityka publiczna w Polsce – priorytety i wyzwania. 

17 listopada 2014 roku w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie odbyło się III seminarium naukowe  pt.  Polityka  publiczna  w  Polsce  –  priorytety  i  wyzwania.  Było  to już  trzecie  i  z pewnością nie ostatnie spotkanie poruszające problematykę polityki publicznej. Zarówno to seminarium  jak  i  dwa  poprzednie  seminaria  tj.  Nauki  o  polityce publicznej  w  Polsce. Teraźniejszość  i  przyszłość (16.05.2013) oraz Współczesne państwo  jako  podmiot  polityki publicznej (06.12.2013) zorganizowane  zostały  z inicjatywy prof.  dra  hab.  Joachima Osińskiego,  Dziekana  Kolegium  Ekonomiczno-Społecznego przy  wsparciu  pracowników  i doktorantów Katedry Administracji Publicznej.

Tytułem wstępu Dziekan Kolegium zaznaczył, iż celem tych cyklicznych spotkań jest podkreślenie znaczenia roli nowej dyscypliny naukowej jaką jest polityka publiczna, która wpływa na postępującą profesjonalizację wykonywania funkcji decyzyjnych, formułowania poszczególnych polityk, a także ich realizację i ewaluację.

  

Po powitaniu licznie zgromadzonych gości z różnych ośrodków akademickich i instytucji publicznych w Polsce, prof. J. Osiński nawiązał do planów zmian struktury Szkoły Głównej Handlowej i procesu przekształcania się Kolegium Ekonomiczno-Społecznego w przyszłą Szkołę Polityki Publicznej. Z tej okazji rozpisany został konkurs na infografikę pt. Polityka publiczna a co to? Dziekan Kolegium uroczyście ogłosił, iż laureatem konkursu został Tomasz Kapturkiewicz, którego projekt zaprezentowano uczestnikom seminarium.

Następnie głos zabrał Jego Magnificencja Rektor SGH prof. dr hab. Tomasz Szapiro, który oficjalnie zainaugurował seminarium i  podkreślił, że z punktu widzenia reformy szkoły jest to bardzo ważne spotkanie. Szkoła Główna Handlowa zawsze była innowatorem i potrafiła odpowiedzieć na stawiane wymagania i zapotrzebowanie rynku i instytucji publicznych. W tym właśnie kierunku zmierza reforma szkoły. Prof. T. Szapiro wskazał także wagę i potrzebę debaty o polityce publicznej, gdzie określone zostaną cele i priorytety polityki  publicznej, które pozwolą na lepsze rozumienie tej nowej dyscypliny i jej praktycznego wymiaru.

  

Seminarium zostało podzielone na dwa panele dyskusyjne, podczas których funkcję moderatora pełnił prof. J. Osiński. Poruszana problematyka analizowana była w kontekście zmian w geopolitycznej konstrukcji stosunków międzynarodowych w Europie i jej bliskim otoczeniu. Podjęte rozważania miały multidyscyplinarny charakter i były oparte na badaniach z zakresu nauki o państwie, politologii, prawa, ekonomii, socjologii  ekonomicznej i nauk o polityce publicznej.

  

Pierwszy panel poświęcony został polityce zagranicznej i powiązanej z nią polityce bezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego. Swoje poglądy zaprezentowali znakomici specjaliści, z tej dziedziny: prof. dr hab. Artur Nowak-Far i prof. SGH dr hab. Krzysztof Miszczak z Katedry Prawa Europejskiego KES, prof. dr hab. Katarzyna Żukrowska z Instytutu Studiów Międzynarodowych KES, dr Paweł Kowal z Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk, a także dr Zbigniew Włosowicz, Zastępca Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Prof. A. Nowak Far przedstawił politykę zagraniczną jako jedną z polityk publicznych, podkreślając rolę dyplomacji jako narzędzia kształtującego wizerunek państwa. K. Miszczak mówił o zmianie roli Niemiec w strukturach międzynarodowych w kształtującym się porządku geopolitycznym. P. Kowal natomiast przedstawił złożone uwarunkowania kształtowania się polskiej polityki wschodniej. Z. Włosowicz skupił się na kształtowaniu świadomości bezpieczeństwa w społeczeństwie, K. Żukrowska natomiast poświęciła swoje wystąpienie bezpieczeństwu międzynarodowemu, odnosząc się przy okazji do wypowiedzi swoich przedmówców.

Drugi panel poświęcony został polityce w ujęciu wewnętrznym, a mianowicie polityce przemysłowej, a także polityce energetycznej. W tym panelu eksperckim moderowanym przez Dziekana J. Osińskiego głos zabrali: prof. dr hab. Juliusz Gardawski z Instytutu Filozofii, Socjologii i Socjologii Ekonomicznej KES, Franciszek Bobrowski, Wiceprzewodniczący OPZZ, prof. SGH dr hab. Piotr Jachowicz z Katedry Historii Gospodarczej i Społecznej KES, oraz Prof. SGH dr hab. Piotr Jeżowski z Katedry Rozwoju Regionalnego i Przestrzennego KES. Prof. J. Gardawski mówił o polskiej polityce przemysłowej w okresie transformacji. F. Bobrowski przedstawił spojrzenie na przemysł i gospodarkę z poziomu interesów pracobiorców. P. Jachowicz skoncentrował się na sektorze przemysłowym w gospodarce brytyjskiej w II połowie XX wieku oraz jego ewolucji.  P. Jeżewski omówił kluczowe problemy aktualnej polskiej polityki energetycznej. Wystąpienie ostatniego panelisty stanowi wstęp do problematyki IV Seminarium naukowego, które planowane jest na kwiecień 2015.

  

Poszczególne aspekty debaty wzbudziły zainteresowanie uczestników seminarium, którzy licznie zabierali głos w ramach dyskusji przewidzianych po każdym z paneli. Na zakończenie Dziekan KES, prof. J. Osiński dokonał krótkiego podsumowania seminarium dziękując panelistom, przybyłym gościom oraz organizatorom. Dziekan Kolegium zaprosił na kolejne, IV seminarium, które - jak poprzednie - ma stanowić zaczyn do racjonalnego i obiektywnego spojrzenia na rolę instytucji publicznych we współczesnych państwach, co przyczyniać się będzie do sprawnego i efektywnego zaspokajania materialnych i niematerialnych oczekiwań i potrzeb społeczeństwa oraz do wzrostu profesjonalizmu wśród decydentów. Uczestnicy IV seminarium naukowego otrzymają publikację zawierającą wystąpienia panelistów III seminarium.  

Elżbieta Jabłońska, Justyna Kapturkiewicz 

Budowanie nowoczesnej polis

Dzisiaj na blogu dzielimy się bardzo miłą informacją.
Na XI Targach Wydawnictw Ekonomicznych, które odbyły się pod koniec listopada w Warszawie w konkursie na Najlepszą Publikację Ekonomiczną Oficyna Wydawnicza SGH otrzymała I miejsce w kategorii Polityka gospodarcza za książkę

BUDOWANIE NOWOCZESNEJ POLIS

autorstwa prof. dr. hab. Jerzego Oniszczuka.
Serdecznie gratulujemy!

Coroczna Konferencja KES - fotorelacja

Ze sporym poślizgiem, ale jednak, dziś na blogu fotorelacja z corocznej konferencji KES pt. "Polityka publiczna we współczesnym państwie"

Po Konferencji Młodych KES

W dniach 23-24 października 2014 roku odbyła się VI Ogólnopolska Konferencja Doktorancka „Młodzi KES” pod tytułem „Polityka publiczna. 10 lat Polski w Unii Europejskiej”. Wydarzenie zostało objęte honorowym patronatem Wicepremiera i Ministra Gospodarki Janusza Piechocińskiego, Jego Magnificencji Rektora Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie prof. dr hab. Tomasza Szapiro oraz Polskiego Stowarzyszenia Badań Wspólnoty Europejskiej. Patronat medialny nad wydarzeniem sprawował portal UNIKONFERENCJE.pl.

Konferencja została otwarta przez przewodniczące Rady Organizacyjnej mgr Katarzynę Negacz i mgr Katarzynę Obłąkowską-Kubiak, które powitały przybyłych gości, uczestników konferencji z wielu ośrodków akademickich: Uniwersytetu Warszawskiego, Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu, Uniwersytetu Gdańskiego, Uniwersytetu Łódzkiego, Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz gospodarzy doktorantów Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie.

W pierwszej części swoje przemówienie inauguracyjne wygłosił Dziekan KES prof. nadzw. dr hab. Joachim Osiński, który podkreślił rolę nauki o polityce publicznej oraz jej znaczenie dla rozwoju państwa i jego instytucji. Dziekan, wraz z prof. dr hab. Katarzyną Żukrowską (Dyrektor Instytutu Studiów Międzynarodowych KES SGH), prof. nadzw. dr hab. Agnieszką Alińską (Kierownik Katedry Skarbowości KES SGH), dr Agnieszką Kłos (Katedra Unii Europejskiej im. J. Monneta KES SGH, Członek Zarządu Polskiego Stowarzyszenie Badań Wspólnoty Europejskiej) i dr Krzysztofem Marylem (Radca Ministra w Departamencie Energetyki Ministerstwa Gospodarki) zasiedli wspólnie w panelu eksperckim, który rozważał odpowiedź na dwa pytania „Czy akcesja Polski do Unii Europejskiej miała istotny wpływ na postrzeganie i prowadzenie polityki publicznej przez państwo Polskie?” oraz „Czy Polska skorzystała finansowo na wejściu do Unii Europejskiej w kontekście szeroko pojmowanego bezpieczeństwa?”.

Pierwszy panel poświęcony tematyce „Spójność społeczna, rozwój regionalny i konwergencja systemów prawnych w Unii Europejskiej” poprowadziła dr Katarzyna Górak-Sosnowska. A. Czyżkowska (SGH/UW) przedstawiła referat pt. „Cel polityki spójności a rozwój regionalny Unii Europejskiej - przykład Polski”. K. Negacz (SGH) kontynuowała tematykę regionalną w wystąpieniu pt. „Hiszpańska polityka publiczna wobec autonomii kraju Basków”. Z. Rataj (UE w Poznaniu) rozwinęła temat „Polska polityka mieszkaniowa w świetle regulacji Unii Europejskiej”. O harmonizacji podatkowej mówił K. Goral (SGH) w wystąpieniu „Doktrynalne przesłanki harmonizacji podatkowej w Unii Europejskiej”. Do prawa nawiązała też I. Kowalczyk (UŁ) w referacie „Wpływ prawa Unii Europejskiej na system zamówień publicznych w Polsce”. Panel zakończył się długą dyskusją na temat zagadnień przewijających się w różnych wystąpieniach.

W drugim panelu, prowadzonym przez dr. Jana Misiunę, głównym tematem były finanse i środowisko. Referaty wygłosili doktoranci SGH: K. Wójcicka, M. Nawrot, M. Ostrowska (“Public debt and deficit in EU countries in relation to SGP and EDP’s effectiveness”) i B. Pączek („Stabilność fiskalna w Polsce”) oraz R. Żukowski („Wyłaniająca się odmiana kapitalizmu w Polsce w ujęciu Varieties of Capitalism”).

Trzeci panel dotyczący rynku pracy moderowała dr Marta Pachocka. Wystąpili w nim: P. Błaszkiewicz (UŁ) „Ewolucja oraz ocena realizacji polityki rynku pracy w Polsce po akcesji do Unii Europejskiej”, L. Węsierska-Chyc (UE w Poznaniu) „Efektywność zatrudnieniowa i kosztowa programów zatrudnienia socjalnego”, S. Żukowski (UMCS) „Telepraca szansą zatrudnienia osób niepełnosprawnych” oraz M. Pacuska (UW) i J. Chojecki „Wyobrażenia uczniów i nauczycieli o wymaganiach pracodawców w porównaniu do oczekiwań samych pracodawców wobec absolwentów szkół zawodowych”.

W czwartej części „Edukacja i kultura” prowadzonej przez dr Martę Pachocką wygłoszono trzy referaty, dwa dotyczące obszaru edukacji: „Krajowa i Europejska Rama Kwalifikacji czyli system edukacji po europejsku” P. Malesa (SGH) i „Innowacje edukacyjne w polskiej szkole – szanse i zagrożenia” P. Antroszko (UG) oraz jedną prezentację dotyczącą  kultury „Zasada równego dostępu do dziedzictwa kulturowego w Polsce” K. Obłąkowska-Kubiak (SGH). Referaty wzbudziły żywe zainteresowanie publiczności co przełożyło się na liczne i niezwykle interesujące pytania odbiorców.

W panelu piątym, prowadzonym przez dr. Jana Misiunę, pt. „Gospodarka, finanse i społeczna odpowiedzialność biznesu”, przedstawiono dwa referaty „Formalnoprawne aspekty nowych bankowych regulacji ostrożnościowych w Unii Europejskiej” M. Czaplicki (SGH) oraz „Korzyści i koszty CSR według spółek giełdowych w Polsce” N. Saadi (UMCS). Był to ostatni panel, ograniczenia czasowe przestały mieć większe znaczenia, dlatego mogła wywiązać się bardzo interesująca wymiana zdań między autorami wystąpień, a publicznością.

W drugim dniu konferencji odbyły się dwa warsztaty. Pierwszy z nich poprowadził aktor i wykładowca akademicki, p. Jacek Rozenek, który uczył doktorantów profesjonalnej prezentacji. Podczas drugiego warsztatu, państwo dr Jan Misiuna i mgr Anna Derelkowska-Misiuna, wykładowcy z SGH i UW, przedstawili podstawy Academic Presentation and Abstract Writing wskazując w jaki sposób należy tworzyć prezentacje multimedialne oraz pisać abstrakty.

Po warsztatach wycieczkę po Kampusie Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie z historią Mokotowa w tle poprowadził przewodnik p. Jacek Duda. Wiele osób było zaskoczonych bogatą historią ulic znajdujących się tuż obok budynków uczelni.

Podsumowując, jeszcze raz w imieniu Rady Organizacyjnej chciałybyśmy skierować podziękowania do Dziekana Kolegium Ekonomiczno-Społecznego prof. nadzw. dr hab. Joachima Osińskiego za wsparcie i pomoc w organizacji konferencji oraz młodym doktorom, którzy zgodzili się czuwać merytorycznie nad panelami w czasie trwania konferencji dr Katarzynie Górak-Sosnowskiej, dr. Janowi Misiunie oraz dr Marcie Pachockiej. Na koniec jednak niemniej ważne podziękowania dla członków Rady Organizacyjnej, bez których wysiłku wydarzenie to nie miałoby szansy powodzenia: Piotrowi Brudnickiemu, Marcinowi Czaplickiemu, Izabeli Czepirskiej, Małgorzacie Dworakowskiej, Paulinie Malesie, Magdalenie Nawrot, Marcie Ostrowskiej, Sylwii Timoszuk, Magdalenie Rozenek i Karolinie Wójcickiej. 

Paulina Malesa, Katarzyna Negacz

Europa stawia na Włoszkę – cztery wyzwania dla Mogherini na niespokojny czas

Kiedy w 2007 r. w Lizbonie przywódcy Starego Kontynentu podpisywali kolejny traktat, wielu zwolenników integracji europejskiej mówiło o znaczącym postępie w unijnej polityce zagranicznej. Podkreślano wzmocnienie stanowiska Wysokiego Przedstawiciela, jego umocowanie w Komisji oraz utworzenie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych. Jak niewiele pozostało z tego optymizmu oraz jak niewydolną okazała się być ESDZ można było zaobserwować, kiedy tuż u granic Unii Europejskiej zaczął nabrzmiewać konflikt rosyjsko-ukraiński. Już w lutym i marcu br. dało się zauważyć ogromne trudności w ustaleniu wspólnego stanowiska wobec działań Rosji na Krymie, a w marcu to Rada, a nie ESDZ „wykuła” zręby sankcji, które nałożono na Rosję. Nie tylko sama Cathrine Ashton przyjęła postawę reakcyjną, zaledwie publikując oświadczenia prasowe i udzielając zdawkowych wywiadów, ale i podległa jej ESDZ nie wykazała się niezbędną znajomością regionu i stosunków panujących na wschodniej flance UE.

Kiedy już UE znalazła najmniejszy wspólny mianownik dla swoich działań w sprawie Ukrainy, kalendarz wyborczy zarządził zmianę warty. Cathrine Asthon jesienią ustąpi miejsca Włoszce, Federice Mogherini. Brytyjka, wbrew obiegowej opinii nie pozostawia po sobie spuścizny szeregu porażek. Warto tu przypomnieć, że jako pierwsza Wysoka Przedstawiciel „w nowej odsłonie” miała za zadanie stworzenie struktury ESDZ, z czego wywiązała się. Wspomnieć również można o jej mediacjach w sprawie irańskiej i kosowskiej, w których wysiłki Asthon doceniane były przez zwaśnione strony. Niemniej, przed Mogherini stoją wyzwania o wiele większe. ESDZ już istnieje i działa, a konflikty, którymi należy się zająć natychmiast rozgrywają się u bezpośrednich granic UE.

Jaką sytuację zastanie Mogherini po zaprzysiężeniu na Wysoką Przedstawiciel? W jakim otoczeniu przyjdzie jej kierować ESDZ? Wielu badaczy zgadza się, że istotne przesunięcia na światowej scenie politycznej świadczą o ostatniej fazie wychodzenia z bipolarnego układu sił XX wieku. Niektóre państwa wyrastają na samodzielnych liderów regionu, część z nich pod swoją egidą grupuje „myślących podobnie” instytucjonalizując dotychczas luźne relacje spajane wspólnotą doraźnych interesów. Wobec słabnącego przywództwa USA, ich roli, jako strażnika równowagi sił, niektórzy z nowych liderów dążą do opanowania swoich regionów pod względem gospodarczym i politycznym. Są i tacy, którzy próbują odzyskać swoje dawne znaczenie i pozycję. Wnioskować należy, że względny spokój lat 90. nie będzie udziałem Mogherini, choć UE zachowuje się często tak, jak wówczas. Tę sytuację można przedstawić jako partię szachów, w której niektóre państwa dość aktywnie sobie poczynają, strącają pionki, zmieniają pozycje, a UE kręci się po własnym polu.

Jakiej ESDZ potrzebujemy?

W sytuacji, gdy u granic UE rozgrywa się jeden z istotniejszych konfliktów ery post-zimnowojennej, polityka zagraniczna UE rozumiana jako skoordynowana odpowiedź państw członkowskich nabiera bardzo istotnego znaczenia. Te okoliczności wskazują na szereg postulatów, którym musi sprostać ESDZ, by UE wyszła obronną ręką z tego kryzysu międzynarodowego. Jednocześnie należy zwrócić uwagę na słabnący prestiż i siłę przyciągania UE. Europejskie soft power wydaje się mieć najlepsze dni za sobą, co dodatkowo uszczupla wachlarz dostępnych środków.

Po pierwsze, głównym wyzwaniem dla Mogherini powinno być podniesienie prestiżu stanowiska Wysokiego Przedstawiciela oraz instytucji jako takiej. ESDZ nie może być tylko „tubą” Rady, czy Komisji. Powinna stanowić centrum analityczne UE w istotnych dla niej kwestiach. Europejska dyplomacja nie będzie liczącym się partnerem w negocjacjach międzynarodowych, jeśli nie będzie wychodziła do partnerów z przemyślanymi, długofalowymi inicjatywami. W przeciwnym wypadku grozi jej marginalizacja, jak w wypadku negocjacji w Londynie w kwietniu br.  W stolicy Wielkiej Brytanii o Ukrainie rozmawiały m.in. USA, Rosja, Niemcy, a Cathrine Ashton dowiadywała się o wszystkim z depesz prasowych.

Po drugie, ESDZ powinna stać się instytucją, która poruszy zardzewiałą unijną polityką zagraniczną. Ta straciła w obliczu kryzysu, zeszła z pierwszych stron gazet i ustąpiła miejsca długowi, obligacjom, bankom. Kreślona z rozmachem instytucja, stworzona w czasie prosperity, nie odnalazła się w okresie szeroko zakrojonych oszczędności. ESDZ musi przywrócić ideę jednego głosu UE, pokazać Europejczykom, że mogą na tym zyskać, w tym gospodarczo. Należy pokazać bezpośrednie sprzężenia polityki i gospodarki (vide pojedynek na embarga z Rosją). Co ciekawe, w wielu wypadkach przerzucenie negocjacji na ESDZ i Wysoką Przedstawiciel mogłoby stanowić dla państw członkowskich wygodny fortel. Niezbędne byłoby jednak zakulisowe ustalenie strategii i częściowa – choćby nawet pozorna – rezygnacja z aspiracji przywódczych przez kilka państw członkowskich. O to akurat będzie najtrudniej, gdyż polityka zagraniczna jest wygodną i „dochodową” politycznie aktywnością.

Po trzecie, ESDZ musi zacząć wykorzystywać swój potencjał instytucjonalny. Skomplikowany system zależności, dzielenie odpowiedzialności między komisarzy sektorowych oraz formalne przywództwo Wysokiego Przedstawiciela nad nimi tworzą bardzo skomplikowaną siatkę kompetencyjną. Niemniej, traktaty nadają ESDZ szereg kompetencji, których efektywne wykorzystanie może doprowadzić do wzmocnienia unijnego głosu i przyjęcia przez Służbę roli brokera wewnątrzunijnych negocjacji. Jak się wydaje, nowy quasi-klastrowy układ KE pozwoli na sprawniejsze koordynowanie działań komisarzy, których portfolio skierowane jest na zewnątrz UE. Oprócz opracowania spójnej agendy polityki zagranicznej UE potrzebne jest również zaprezentowanie przez Mogherini pakietu rozwiązań, które pozwolą na uzgodnienia finansowe między pozycjami budżetu wielu komisarzy. Ponadto, warto pochylić się nad porozumieniami międzyinstytucjonalnymi. Nie od dziś wiadomo, że Parlament Europejski upodobał sobie politykę zagraniczną. Choć nie posiada w tym zakresie zbyt szerokich kompetencji, to jednak, by wykorzystać jego siłę i znaczenie na zewnątrz UE, warto postawić na koordynację działań również z nim.

Wreszcie, po czwarte, Mogherini powinna sprawić, by ESDZ dysponowała sprawnym zespołem i zapleczem analitycznym. Nie jest tajemnicą, że personel ESDZ scalony z różnych instytucji (Sekretariat Generalny Rady, różne dyrekcje KE oraz dyplomaci krajów członkowskich) przechodzi szereg chorób wieku dziecięcego. Brakuje wypracowanego corps d’esprit, poczucia wspólnoty celów i postrzegania europejskiej polityki zagranicznej jako wspólnego zadania. Te braki można było wybaczyć Cathrine Ashton, która budowała zręby ESDZ jako takiej i która ustaliła swoje priorytety tak, a nie inaczej. Kolejne pięć lat działalności ESDZ nie powinno jednak upłynąć na „docieraniu się” aparatu urzędniczego, a na jego sprawnym wykorzystaniu w analizach, budowaniu strategii oraz zaprzęgnięciu w wypracowywanie kompromisu na poziomie europejskim.

Powyższe zadania nie są rzecz jasna jedynymi, z jakimi przyjdzie się zmierzyć Mogherini. Na pierwszych miesiącach jej aktywności – miejmy nadzieję, że tylko miesiącach – cieniem położy się konflikt rosyjsko-ukraiński. Pierwsze, dość niefortunne wypowiedzi wówczas jeszcze kandydatki na Wysokiego Przedstawiciela nie rokują najlepiej. Należy zadać sobie również pytanie, czy osoba z niewielkim doświadczeniem międzynarodowym udźwignie przyznaną jej rolę? Czy osoba spoza kręgów unijnej administracji będzie umiała skutecznie lawirować w instytucjonalnym gąszczu Brukseli?  Podobnie jak jej poprzedniczka, Mogherini nie będzie miała łatwego zadania, a i o kredyt zaufania będzie jej bardzo trudno. Pewne natomiast jest, że pierwsze miesiące nie tylko pozwolą wykazać się nowej Wysokiej Przedstawiciel na arenie międzynarodowej, ale i zdradzą jaka będzie jej rola i siła w samej UE.

Wojciech Skrobisz

PREZENTACJA - Katedra Administracji Publicznej

W cyklu, który właśnie rozpoczynamy, chcielibyśmy zaprezentować poszczególne jednostki KES: czym się zajmują naukowo oraz dydaktycznie, a także jakie są ich ostatnie ważniejsze osiągnięcia. Dziś pierwszy tekst z tego cyklu: Katedra Administracji Publicznej.

Katedra Administracji Publicznej jest nastolatkiem (powstała w 1999 roku), a jej pracownicy i doktoranci starają się nie zapominać o swoich życiowych ideałach i marzeniach. Wierzą, podobnie jak wielcy filozofowie starożytności oraz myśliciele Odrodzenia i Oświecenia, w idealne instytucje, które przyczyniać się będą do rozwoju cywilizacyjnego każdego społeczeństwa i poszczególnych obywateli. Są przekonani, podobnie jak wspomniani myśliciele, że istnieje dobro wspólne, z którego korzystać mogą wszyscy na podobnych zasadach, ale i wszyscy powinni dołożyć możliwych w ich sytuacji starań, aby dobro to było chronione i rozwijane. Są przekonani, że istnieć może idealne w danych warunkach społeczeństwo oraz, że ludzie w swoich działaniach nie kierują się egoizmem i chciwością (selfishness & greed), a zdecydowanie częściej altruizmem, empatią i miłością własną (altruism, empathy & selflove). Dlatego też możliwe jest zbudowanie znacznie doskonalszego społeczeństwa, a także państwa, w którym będzie ono egzystować i rozwijać się cywilizacyjnie mając zapewnione bezpieczeństwo i warunki do rozwoju –  kulturowe, gospodarcze, edukacyjne i technologiczne.

Istnienie sprawnego i demokratycznego państwa z efektywną i profesjonalną administracją na wszystkich poziomach nie jest utopią. Pytanie jednak brzmi: dlaczego wmawia się nam, że państwo powinno być tanie? Obserwacja rynku towarów wskazuje, że „tanie” jest wrogiem „dobrego”, za „dobry towar” powinniśmy zapłacić więcej. I płacimy, chcąc mieć towar markowy spełniający wysokie parametry jakości i użyteczności. Nie zadawalamy się przecież jego dużo tańszą podróbką! Dlaczego więc sądzimy, że „tanie państwo” może być wysokiej jakości i efektywnie zaspokajać nasze zróżnicowane potrzeby? Dlaczego w tym przypadku zapominamy o logice rynku, która podpowiada, albo tanie, albo dobre? Dlaczego nie chcemy płacić podatków, uznając że państwo i jego administracja tak je „zmarnuje”, a my nie mamy kontroli nad wydatkowaniem naszych pieniędzy. A czy mamy kontrolę nad przedsiębiorstwem zajmującym się produkcją butów, czy krawatów, które kupujemy lub nad naszymi pieniędzmi, które posiadamy w banku, wiemy co bank z nimi robi? W dodatku, jak każdy podmiot gospodarczy, bank może zbankrutować, co wówczas? Współcześnie mamy gwarancję ze strony państwa, że otrzymamy zwrot pieniędzy, które wpłaciliśmy do banku. A czy państwo, np. Rzeczpospolita Polska, może zbankrutować? Co wówczas? Czy zostaniemy „wykupieni” przez korporację międzynarodową? Może Coca Colę lub Microsoft? A może przez inne państwo, Białoruś lub Rosję, a może Niemcy? Czy naprawdę tego chcielibyśmy doświadczyć, mało nam było poprzedniego systemu i narzuconej rzeczywistości?

W Katedrze Administracji Publicznej staramy się odpowiadać na te i inne pytania, ba znajdować jak najlepsze odpowiedzi i praktyczne rozwiązania. W 2014 roku pracownicy Katedry opublikowali wiele wyników swoich badań, jednak dwie z publikacji zasługują na szczególne wyróżnienie. Praca indywidualna prof. zw. dr hab. Jerzego Oniszczuka pt. „Budowanie nowoczesnej polis”, Oficyna Wydawnicza SGH, Warszawa 2014, ss. 554 oraz zbiorowa monografia pod red. nauk. prof. SGH dr hab. Izabeli Zawiślińskiej pt. „Współczesne państwo a dług publiczny. Dylematy i mity”, Oficyna Wydawnicza SGH, Warszawa 2014, ss. 332 z tekstami Autorstwa: prof. J. Oniszczuka, prof. J. Osińskiego, dr hab. B. Pytlika, dr D. Malinowskiego, dr M. Sakowicza oraz oczywiście prof. I. Zawiślińskiej. Obie prace mają interdyscyplinarny charakter i wykorzystują oraz przekazują wiedzę z zakresu ekonomii, finansów, prawa, filozofii, politologii i nauk o polityce publicznej. Podejmują próbę odpowiedzi na postawione wyżej pytania, a także na wiele, wiele innych w nowatorskim i polemicznym tonie, który znacznie odbiega od tonu neoliberalnych frazesów i zaklęć powtarzanych w publicystyce, a także części „prac naukowych” i wystąpieniach ekonomistów-celebrytów. Naszym Autorom gratulujemy i jesteśmy z nich dumni! No i do pracy!

Informacje o Katedrze: http://kolegia.sgh.waw.pl/pl/KES/struktura/kap/Strony/default.aspx

Na blogu o blogach, czyli wspomnienie o wrześniowym Festiwalu Nauki

Dziś na blogu KES o ... blogach, czyli mała próba tego, o czym mówiliśmy na Festiwalu Nauki w SGH.

Warsztaty dla początkujących blogerów podczas XVIII Warszawskiego Festiwalu Nauki

Ponad połowa polskich internautów czyta blogi minimum raz w miesiącu, co czwarty twierdzi, że blogerzy stanowią ważne źródło informacji, a trzech na dziesięciu użytkowników internetu odczułoby żal po zniknięciu blogerów z wirtualnej rzeczywistości (30%). Ponad jedna trzecia czytających wirtualne dzienniki przyznaje, że zdarzyło się im kupić produkt lub usługę kierując się opinią blogera (34%), jeszcze więcej (39%) zrezygnowało z zakupu produktu lub usługi pod wpływem tego, co przeczytali. Wyniki raportu Newspoint zrealizowanego na Ogólnopolskim Panelu Badawczym ARIADNA „Blogerzy w Polsce 2013” z jednej strony pokazują potencjał polskiej blogosfery, z drugiej zmuszają do zastanowienia się czym tak naprawdę jest ta forma komunikacji oraz jaką rolę blogi odgrywają w życiu autorów i czytelników. Co równie istotne - badania wskazują także możliwości blogów jako wiarygodnej dla odbiorcy przestrzeni reklamowej. W komentarzu do cytowanego raportu Andrzej Garapich, Prezes Zarządu Spółki Polskie Badania Internetu, podkreślił: Blogosfera ma większy zasięg niż „Polityka”, „Newsweek”, „W sieci”, „Do rzeczy” i „Wprost” razem. Zagląda do niej więcej osób niż do TVN24, Polsat News i TVP info, czyli do mediów uznawanych za wiarygodne. Mimo to blogosfera pozostaje na uboczu zainteresowań marketerów, reklamodawców a także badaczy. Tematyka blogów nie pozostała na uboczu XVIII Warszawskiego Festiwalu Naukowego - poświęcono jej warsztaty „Blogerem być, czyli jak pasje zmienić w zawód?”. 

Na świecie mniej więcej co dwie sekundy ktoś zaczyna pisać blog, w Polsce na najpopularniejszych platformach jest już ponad 3 mln blogów. W rewirach wirtualnej rzeczywistości spotykamy kilkadziesiąt typów e-pamiętników: fotoblogów, wideoblogów, audioblogów, moblogów, flogów etc. Rozważania na temat blogosfery rozpoczęto zatem od próby zdefiniowania terminu blog. Przywoływano m.in. definicję cytowaną przez Zbigniewa Bauera w pracy „Dziennikarstwo wobec nowych mediów”: Blog to strona WWW zawierająca krótkie, rozłączne porcje informacji, zwane artykułami (postami). Artykuły są ułożone w kolejności chronologicznej - od najnowszego do najstarszego. Każdy artykuł jest jednoznacznie identyfikowany przez znacznik zakotwiczenia, a także oznaczony przez stałe łącze, za pomocą̨ którego można się̨ do danego artykułu odwoływać́ z zewnętrznych stron WWW. Podkreślono jednak, ze definicje tworzone z technicznego punktu widzenia nie wyczerpują tematu, pomijają bardzo szerokie spektrum społecznego oddziaływania blogosfery. Przeanalizowano także wypowiedzi samych blogerów, w tym m.in. Jakuba Pruszyńskiego, autora Pijaru Koksu Blog: Bloger jest przede wszystkim osobowością. Kimś kto ma określone poglądy, opinie i własny charakter. Chce mówić, przekazywać swoje myśli innym. Trochę się przy tym promować oczywiście, bo przecież social media nie służą temu, żeby ukrywać swoje ego. Jednak typologia mówiąca, że blogerem jest ta osoba, która ma stronę na Wordpressie itp. to moim zdaniem archaizm. Wszak większość blogerów łączy się ze swoimi czytelnikami poprzez Facebooka czy Twittera. Owszem, blog jest tą twierdzą do której powracają z łupami w postaci myśli spisanych w artykuł. Lecz są też świetni twórcy treści, którzy takich platform nie posiadają. Zatem nie są blogerami? Są. Tylko sam termin "bloger" nam się zdezaktualizował i powinniśmy mówić influencer/lider opinii. Podkreślenie aspektu opiniotwórczości blogerów oraz ich wpływu na czytelnika, jego poglądy, zachowania, a także decyzje zakupowe stało się przyczynkiem do dyskusji na temat współpracy blogerów i marketerów. 

W 2012 roku firmy na całym świecie zapłaciły blogerom za współpracę ok. 2,3 mld dol. Reklama w blogach znakomicie buduje wizerunek produktu, a marketerzy – jak pokazują badania – są zadowoleni ze współpracy z blogerami, mimo iż wciąż trudno im zmierzyć efekty takiej kooperacji. Opinie dotyczące zarabiania na blogach wśród grupy warsztatowej były mocno podzielone. Podkreślono, że w kluczowa dla rozwoju marki jest odpowiednia komunikacja z klientem poprzez media internetowe. Blog z uwagi na interaktywność (swobodę publikacji i komentowania) oraz hipertekstualność (treści pozwalające na płynne przechodzenie pomiędzy rozmaitymi komunikatami oraz typami komunikatów) wydaje się być idealnym miejscem w sieci do działań reklamowych. Z drugiej strony - głównym zarzutem marketingowej współpracy okazała się utrata niezależności blogera, przez co treści publikowane na blogu mogą stać się dla odbiorcy mniej subiektywne, a bardziej komercyjne. A blogosfera to  przede wszystkim wiarygodność, niezależność, indywidualizm, spontaniczność, pasja i zaangażowanie.

Warsztaty zakończyła próba stworzenia idealnego modelu partnerskiej współpracy blogera z marketerem.

Dziękuję uczestnikom warsztatów i życzę powodzenia w tworzeniu swoich własnych blogów!

Anna Drewniak  

Po Festiwalu Nauki w SGH

W ubiegłym tygodniu (22-26.09.2014) SGH, a w szczególności budynek Kolegium Ekonomiczno-Społecznego przy ul. Wiśniowej 41 odwiedziły prawdziwe tłumy młodzieży ponadgimnazjalnej, głównie ze szkół warszawskich, ale również z Legionowa czy nawet Sanoka. Działo się tak, ponieważ KES po raz kolejny brał udział w XVIII już odsłonie Festiwalu Naukowego. Doktorantki: Anna Drewniak, Katarzyna Kułaga, Paulina Malesa, Katarzyna Negacz, Magdalena Rozenek (KES), Joanna Chojnacka i Marta Dobrzycka (KGŚ) prowadziły zajęcia dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych w różnej tematyce:

1. „Perswazja w reklamie” – Katarzyna Kułaga;

2. „Płonie tęcza – o tolerancji w Polsce” oraz „Media społecznościowe – nowy sposób pozyskiwania informacji” – Paulina Malesa;

3. „Sustainable lifestyle – życie na zielono” oraz „Tajwan – perła Azji Południowo-Wschodniej” – Katarzyna Negacz;

4. „Rysujemy myśli! WOS metodą mind map” – Magdalena Rozenek;

5. „Etykieta i tabu w różnych kulturach”  oraz „Różnice kulturowe w zarządzaniu” – Joanna Chojnacka;

6. „Wejście Polski do strefy euro” – Marta Dobrzycka;

7. „Blogerem być, czyli jak pasję zmienić w zawód?” – Anna Drewniak.

Warto zwrócić uwagę, że wprawdzie większość doktorantek miała za sobą wiele godzin dydaktycznych, to młodzież ponadgimnazjalna stanowiła nie lada wyzwanie, ale też powiew świeżości. Przede wszystkim zadawała śmiałe i rzeczowe pytania, które prowadziły do ciekawej i ożywionej dyskusji, co nie zawsze jest domeną nawet ich starszych kolegów – studentów. Zajęciami interesowało się wielu młodych ludzi, a same doktorantki mogły przygotować się do rozpoczynającego się semestru pierwszymi godzinami dydaktycznymi.

W czwartek (25.09) i piątek (26.09) prowadzone były spotkania festiwalowe, których pomysłodawcą była dr Katarzyna Górak-Sosnowska. Do współpracy zaprosiła pracowników KES, zaś jej efektem było pięć spotkań festiwalowych:

1. „Fair trade, czyli koncepcja tzw. sprawiedliwego handlu” z dr Małgorzatą Grącik-Zajaczkowską;

2. „Darmowy obiad w sieci?” z dr Anettą Janowską;

3. „Co znaczy być odpowiedzialnym konsumentem?” z dr Ewą Jastrzębską i dr Pauliną Legutko-Kobu;

4. „Margaret Thatcher (1925-2013) – portret polityka” z prof. dr hab. Piotrem Jachowiczem;

5. „Haremy, hurysy i hiperseksualność: orientalizm w pornografii” z dr Katarzyną Górak-Sosnowską.

Spotkania, podobnie jak lekcje, cieszyły się dużą popularnością, były realizowane w formule wykładów otwartych, dlatego każdy, kto miał ochotę, mógł wziąć w nich udział. Warto wspomnieć, że nie było to tylko wygłoszenie poglądów czy myśli, ale przede wszystkim możliwość dyskusji z ludźmi, którzy mają swoje ciekawe spostrzeżenia i uwagi w ramach omawianych tematów.

Podsumowując, można śmiało stwierdzić, że zarówno lekcje jak i spotkania w ramach XVIII Festiwalu Nauki przebiegły bardzo sprawnie i były wielkim sukcesem koordynatorów, pracowników KES oraz doktorantów, którzy - razem i każdy z osobna - przyłożyli się do efektu końcowego. Pozostaje wyrazić nadzieję, że z roku na rok SGH będzie coraz bardziej widoczna podczas kolejnych Festiwalów Nauki.

mgr Paulina Malesa

doktorantka VIII edycji SSD, KES

Festiwal Nauki - lekcje festiwalowe

Kolegium Ekonomiczno-Społeczne po raz drugi włącza się we organizację XVIII Warszawskiego Festiwalu Naukowego. Nasz udział składa się z dwóch części: wystąpień pracowników naukowych KES (TUTAJ >>) oraz lekcji festiwalowych przygotowanych przez doktorantów SGH. Doktoranci SGH zaproponowali prowadzenie lekcji festiwalowych w różnych obszarach tematycznych. Poniżej przedstawiono tematy wystąpień oraz terminy ich realizacji. Zapraszamy do zapoznania się z tematami oraz wybór tych, które Państwa interesują. A oto one:

Czas: 22-26 września (szczegółowe propozycje dat i godzin podano przy każdym spotkaniu)

Miejsce: Kolegium Ekonomiczno-Społeczne SGH, ul. Wiśniowa 41 lub w szkole biorącej udział w spotkaniu

Limit uczestników: jedna klasa szkolna

Kontakt: paulina.malesa@doktorant.sgh.waw.pl

GEOGRAFIA

Tajwan – perła Azji Południowo-Wschodniej – mgr Katarzyna Negacz, 26 IX godz. 10, 12, 14; klasy I-IV

Tajwan jest egzotyczną wyspą, którą charakteryzują piękne krajobrazy, burzliwa historia i niezwykła różnorodność kulturowa. Jak powstała wyspa? Dlaczego jej przyroda jest tak zróżnicowana? Kim są Tajwańczycy?

SOCJOLOGIA

Płonie tęcza – o tolerancji w Polsce – mgr Paulina Malesa, 22 IX godz. 9, 11:30, 14, 23 IX godz. 9, 11:30, 14; klasy II-IV

O tym, czym jest tolerancja, jak ją rozumiemy oraz gdzie można upatrywać przyczyn jej braku i niezrozumienia drugiego człowieka.

Blogerem być, czyli jak pasje zmienić w zawód? ­– mgr Anna Drewniak, 22 IX godz. 15, klasy I-IV

Dowiemy się, jak zacząć prowadzić blog, stworzyć chwytliwe tytuły, hasła, leady, jak napisać interesujący tekst i uczynić go widzialnym oraz sprawić, by blog stał się marką.

Media społecznościowe – nowy sposób pozyskiwania informacji – mgr Paulina Malesa, 24 IX godz. 9, 11:30, 14; 25 IX godz. 9, 11:30, 14; 26 IX godz. 9, 14, klasy II-IV

Pokażemy, że media społecznościowe to nie tylko sposób zabawy i chwalenia się swoimi osiągnięciami i podbojami, lecz przede wszystkim wirtualna przestrzeń pozyskiwania i przekazywania informacji.

Rysujemy myśli! WOS metodą mind map – mgr Magdalena Rozenek, 24 IX godz. 10, 12; 25 IX godz. 10, 12; 26 IX godz. 10, 12; klasa III-IV

Mapa myśli to kreatywny sposób notowania. To doskonała metoda zwiększenia efektywności naszej nauki. Nauczymy się tworzyć i wykorzystywać mapy myśli podczas powtarzania materiału maturalnego z wiedzy o społeczeństwie.

Marketing szeptany, czyli siła rekomendacji w sieci – mgr Anna Drewniak, 26 IX godz. 15, klasy I-IV

Tradycyjnej reklamie wierzy jedynie 14% konsumentów, opiniom znajomych około 90%, a informacjom zamieszczonym online przeszło 70%. Spróbujmy odpowiedzieć na pytanie, dlaczego ufamy wypowiedziom na forach, blogach lub umieszczanym na grupach dyskusyjnych.

PSYCHOLOGIA

Perswazja w reklamie – mgr Katarzyna Kułaga, 22 IX godz. 9, 11:30, 23 IX godz. 9; klasy I-IV,

Przedstawimy techniki perswazji wykorzystywane w reklamach, a zdobyta wiedza posłuży nam do samodzielnej analizy reklam. Będziemy mieli okazję wcielić się w pracownika agencji reklamowej i zaprojektować własne reklamy.

Warsztat komunikacji interpersonalnej – mgr Justyna Kapturkiewicz, 22 IX godz. 12, 14:30; klasy I-IV

Często skuteczność działania w dużej mierze zależy od umiejętności efektywnej komunikacji. Tę umiejętność można ćwiczyć!

EKONOMIA

Wejście Polski do strefy euro – mgr Marta Dobrzycka, 22 IX godz. 9, 11, 13, 23 IX godz. 9, 11, 13; klasy I-IV,

O tym, jakie argumenty stoją za wejściem Polski do strefy euro, a jakie przeciw niemu. Zalety wspólnej waluty, a także opinie Polaków i mieszkańców innych państw członkowskich na temat wspólnej waluty.

Ja, przedsiębiorca – mgr Edyta Kocyk, 23 IX godz. 9, 12, 14:30; 26 IX godz. 9, 12,14:30; klasy II-IV,

Jakie możliwości stwarza współcześnie gospodarka oraz uczelnie wyższe na założenie i rozwój własnej działalności.

Tajemnice ZUS: prawa i obowiązki płatnika składek – mgr Mirosław Ćwiak, 22 IX godz. 15, 23 IX godz. 15; klasy I-IV,

Prawa i obowiązki płatnika składek: co czeka młodych ludzi w przyszłości jako pracowników lub przedsiębiorców.

Co wyznacza „cenę pieniądza”? – mgr Anna Topczewska, 24 IX godz. 15, 25 IX godz. 15, 26 IX godz. 15; klasy I-IV,

Mechanizm kształtowania cen w gospodarce rynkowej i jego wpływ na ceny pieniądza. Dowiemy się, co kształtuje cenę pieniądza oraz jakie są te ceny dla różnych uczestników rynku i od czego zależą.

Sustainable lifestyle – życie na zielono – mgr Katarzyna Negacz, 25 IX godz. 10:30, 12, 14; klasy I-IV,

Coraz częściej słyszymy o zielonej gospodarce, zielonym mieście czy zielonym miejscu pracy. Co to tak naprawdę oznacza? Odkryjemy, czym jest zrównoważony rozwój oraz jakie ciekawe rozwiązania zgodne z tą koncepcją można odnaleźć.

Kryzys gospodarczy w Europie i na świecie – mgr Katarzyna Borzym, 26 IX godz. 9, 11; klasy I-IV,

Uczniowie poznają mechanizmy, które doprowadziły do najtragiczniejszego w sutkach kryzysu gospodarczego ostatnich lat. Spróbujemy wspólnie zastanowić się, czy możliwe było uniknięcie tej sytuacji.

Ekonomia rozwoju: dysproporcje rozwoju na świecie – mgr Katarzyna Borzym, 26 IX godz. 13; klasy I-IV,

Będziemy mieli okazję posłuchać o ogromnych różnicach, które występują w rozwoju gospodarczym w Europie i na świecie: z czego wynikają, dlaczego problem jest tak ważny i jakie próby podejmuje się w celu niwelowania tych różnic.

Wolny rynek czy interwencjonizm – mgr Katarzyna Borzym, 26 IX godz. 15; klasy I-IV,

Poznamy mechanizmy kierujące dwoma podstawowymi alternatywami sposobu organizacji życia gospodarczego. Spróbujemy zastanowić się, czy możliwe jest zastosowanie którejkolwiek formy gospodarczej w postaci czystej.

Własność intelektualna w internecie – mgr Marta Dobrzycka, 19 IX godz. 9:30, 11:30, 13:30; 22 IX godz. 9:30, 11:30, 13:30; 23 IX godz. 9:30, 11:30, 13:30; klasy I-IV,

O tym, jak bezpiecznie korzystać z internetu bez ryzyka naruszenia prawa, oraz o zasadach korzystania z internetowych zasobów: jak korzystać z dostępnej w internecie muzyki, zdjęć czy gier oraz jak bezpiecznie udostępniać treści znalezione w sieci.

WIEDZA O JĘZYKU I KULTURZE

Etykieta i tabu w różnych kulturach – mgr Joanna Chojnacka, 22 IX godz. 9:30, 25 IX godz. 9:30, 26 IX godz. 9:30; klasy I-IV,

O kulturowych różnicach w relacjach międzyludzkich. Poznamy różne tradycje i systemy wartości na przykładach z najodleglejszych zakątków świata.

Znane i nieznane oblicza kultury chińskiej – mgr Joanna Chojnacka, 22 IX godz. 13:30, 25 IX godz. 13:30, 26 IX godz. 13:30; klasy I-IV,

O najważniejszych aspektach zróżnicowania kulturowego Państwa Środka. Poznamy rozmaite zwyczaje: tradycje świąteczne, relacje biznesowe oraz reguły związane z życiem publicznego.

         

Różnice kulturowe w zarządzaniu – mgr Joanna Chojnacka, 22 IX godz. 11:30, 25 IX godz. 11:30, 26 IX godz. 11:30; klasy I-IV,

O związku między kulturą a przyjmowaną strategii zarządzania. Wielokulturowość stała się bowiem naszą codziennością, a nie przykładamy do niej wystarczającej uwagi. 

Zapisy na wszystkie lekcje do 15 września na adres: paulina.malesa@doktorant.sgh.waw.pl

Festiwal Nauki w SGH

Po wakacyjnej przerwie wracamy z pierwszymi komunikatami. Tym razem o wrześniowym Festiwalu Nauki w SGH:

Wielkimi krokami zbliża się nie tylo II termin sesji egzaminacyjnej, ale i Festiwal Nauki. Z mojej perspektywy ostatni tydzień września to nie tylko egzaminy poprawkowe, początek okresu Sturm und Drang w Dziekanacie, gdzie niemalże giniemy pod nawałem podań, ale również udział w FN.

W tym roku po raz drugi SGH dołączyła do grona instytucji, które chcą podzielić się swoją wiedzą ze społeczeństwem. W obu przypadkach organizacją FN zajęło się Kolegium Ekonomiczno-Społeczne. Dwa lata temu nasz udział obejmował kilka spotkań otwartych prowadzonych przez pracowników naukowych KES SGH, a stronę organizacyjną przedsięwzięcia ogarnęli doktoranci z już dr Martą Pachocką na czele. Tym razem również łączymy siły.

Nasz uczelniany udział składa się z dwóch części:

• mniejszej – pracowniczej – czyli pięciu spotkań prowadzonych przez kadrę akademicką KES SGH, oraz

• znacznie większej – 19 lekcji festiwalowych z tak różnych dziedzin jak psychologia, ekonomia, geografia, socjologia, czy wiedza o kulturze i języku, opracowanych dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych przez doktorantów SGH. Pieczę nad tą drugą częścią sprawuje mgr Paulina Malesa, doktorantka KES.

O lekcjach festiwalowych napisze osobno mgr Malesa, natomiast ja już tu i teraz zapraszam na część otwartą. Wszystkie spotkania odbędą się w sali 230 G w gmachu głównym SGH w czwartek i piątek, 25 i 26 września. W tym roku bedzie to:

25 września

• godz. 15:30: Fair trade, czyli koncepcja tzw. sprawiedliwego handlu – dr Małgorzata Grącik-Zajaczkowski; O fair trade jako formie pomocy dla krajów Południa oraz jego roli w Polsce.

• godz. 17:00: Darmowy obiad w sieci? – dr Anetta Janowska; O tym, czy to, co nam się wydaje w sieci darmowe, rzeczywiście jest darmowe. Będziemy mówić o ekonomii daru w sieci: darmowości, produkcji społecznej oraz nowych modelach biznesowych.

26 września

• godz. 15:30: Co znaczy być odpowiedzialnym konsumentem? – dr Ewa Jastrzębska i dr Paulina Legutko-Kobus; o sprawiedliwym handlu, etycznych zakupach oraz wpływie zakupów na środowisko.

• godz. 17:00: Margaret Thatcher (1925-2013) – portret polityka – prof. dr hab. Piotr Jachowicz; Sylwetka, poglądy, działalność i spuścizna brytyjskiej polityk i premier Margaret Thatcher.

• godz. 19:00: Haremy, hurysy i hiperseksualność: orientalizm w pornografii – dr Katarzyna Górak-Sosnowska; O przedstawieniach Bliskiego Wschodu i Maghrebu w zachodnich pełnometrażowych filmach pornograficznych pod kątem użycia (i nadużycia) kategorii związanych z orientalizmem (wstęp od lat 18)

I przy okazji dziękuję moim koleżankom i kolegom za to, że zgodzili się wystąpić w ramach Festiwalu Nauki. Mam nadzieję, że udział w tej inicjatywie stanie się naszym dorocznym zwyczajem i co edycja będzie większy.

Katarzyna Górak-Sosnowska